Otóż powracający z wygnania warszawiacy zostawiali na murach kartki z informacjami, gdzie się aktualnie znajdują i kogo szukają. Przed tego swoistego rodzaju tablicami gromadziły się tłumy. Słychać było okrzyki radości płacz tych którzy nie mieli żadnych informacji. A wokół morze ruin, gdzieniegdzie przejawy życia, pierwsze sklepiki i pamięć o tych dniach dumy i chwały i zagłady miasta, które jak Feniks z popiołów powoli podnosiło się i wracało do życia. Warszawiacy spotykali się na cmentarzach 1 listopada i tam ukradkiem wspominali poległych członków rodzin, przyjaciół, kolegów. A gdy już można było to na powstańczych krzyżach zamiast tabliczki „NN” pojawiły się napisy z prawdziwymi nazwiskami z podanym stopniem i pseudonimem. Mieszkańcy Warszawy pamiętali o powstańcach, ba nosili ich w sercach i noszą do tej pory. Na wystawie prezentujemy kartki(zdjęcia) z Powstania, ukazujące walki, życie codzienne, smutek i radość, a także ulotną chwilę.
Robert Beller
kustosz Powiatowej Biblioteki Publicznej w Otwocku
Robert Beller
kustosz Powiatowej Biblioteki Publicznej w Otwocku
