Zapraszamy do naszej biblioteki na wystawę malarstwa otwockiej artystki, Majki Schabenbeck.
Autorka o swojej wystawie:
"Co kryje w sobie twarz kobiety" - pytanie jakie stawia tytuł wystawy jest proste, a odpowiedź, jakiej szukam jest tajemnicza i bardzo złożona. Obrazy przynoszą skojarzenia z freskami, jakie jeszcze dziś można obejrzeć w antycznych ruinach Pompei koło Neapolu. Podrapane, zniszczone, ale ciągle żywe i zachwycające ekspresją twarze kobiet. Pomimo upływu czasu emanują ponadczasowo głęboką mądrością, która wydaje się nie szukać reflektorów i siłą, która nie krzyczy o pomstę. Artyści w Pompei byli mistrzami mistyfikacji, czy to były one, ich muzy, kobiety ich czasów, samowystarczalne, by o sobie opowiedzieć tak dyskretnie, niejednoznacznie i z taką mocą. Są piękne, choć czuje się, że skrywają głębokie sekrety. Mają magiczne intensywne spojrzenia, a jednocześnie emanują spokojem. Czy sztuka życia, jaką posiadały w ich świecie, dla nas współczesnych różnił się od wzorców, jakie my kobiety mamy dzisiaj do dyspozycji? Czy mogą nas czegoś nauczyć? Świat patriarchalny, w którym przypadało im żyć, do dziś niezmiennie jest naszym środowiskiem, w którym musimy umieć żyć. Dzisiaj media inaczej opowiadają o kobietach. Co się stało, że najczęściej odarte są z tego metafizycznego magnetyzmu? W nim szukam inspiracji, treści, starszyzny po kądzieli, domu. Moje obrazy szukają z nimi więzi, siostrzeństwa, mówią do nich słowami miłości. Może odbiorca dostrzeże w moich obrazach tamte kobiety z Pompei? Piękno jest wieczne i niezależne od czasu i przestrzeni."
"Co kryje w sobie twarz kobiety" - pytanie jakie stawia tytuł wystawy jest proste, a odpowiedź, jakiej szukam jest tajemnicza i bardzo złożona. Obrazy przynoszą skojarzenia z freskami, jakie jeszcze dziś można obejrzeć w antycznych ruinach Pompei koło Neapolu. Podrapane, zniszczone, ale ciągle żywe i zachwycające ekspresją twarze kobiet. Pomimo upływu czasu emanują ponadczasowo głęboką mądrością, która wydaje się nie szukać reflektorów i siłą, która nie krzyczy o pomstę. Artyści w Pompei byli mistrzami mistyfikacji, czy to były one, ich muzy, kobiety ich czasów, samowystarczalne, by o sobie opowiedzieć tak dyskretnie, niejednoznacznie i z taką mocą. Są piękne, choć czuje się, że skrywają głębokie sekrety. Mają magiczne intensywne spojrzenia, a jednocześnie emanują spokojem. Czy sztuka życia, jaką posiadały w ich świecie, dla nas współczesnych różnił się od wzorców, jakie my kobiety mamy dzisiaj do dyspozycji? Czy mogą nas czegoś nauczyć? Świat patriarchalny, w którym przypadało im żyć, do dziś niezmiennie jest naszym środowiskiem, w którym musimy umieć żyć. Dzisiaj media inaczej opowiadają o kobietach. Co się stało, że najczęściej odarte są z tego metafizycznego magnetyzmu? W nim szukam inspiracji, treści, starszyzny po kądzieli, domu. Moje obrazy szukają z nimi więzi, siostrzeństwa, mówią do nich słowami miłości. Może odbiorca dostrzeże w moich obrazach tamte kobiety z Pompei? Piękno jest wieczne i niezależne od czasu i przestrzeni."
Prace objęte są prawami autorskimi.
